Anorexia is de bekendste en in de media de meest zichtbare eetstoornis. Toch is dit de minst voorkomende eetstoornis: boulimia komt veel vaker voor en Binge Eating Disorder (eetbuistoornis) nog veel meer!

Nee. Ook bij anorexia is dit niet altijd het geval. Soms is er lange tijd geen ondergewicht of is er wel ondergewicht maar niet zo extreem als de voorbeelden die je meestal in de media ziet. Bij boulimia is er vaak sprake van een normaal gewicht en bij een eetbuistoornis is er eerder sprake van overgewicht. Alle varianten van een eetstoornis zijn ongezond en brengen het lichaam en het psychosociaal functioneren ernstige schade toe. Het gewicht zegt niets over de ernst van de eetstoornis.

Eetstoornissen komen wel vaker voor bij vrouwen, maar het aantal jongens en mannen met een eetstoornis wordt onderschat. Het vooroordeel houdt zichzelf in stand doordat jongens en mannen er vaak niet voor uit durven te komen en doordat het bij hen vaak minder goed herkend wordt. Gelukkig komt daar steeds meer aandacht voor.

Nee, anders dan vaak gedacht komt een eetstoornis niet alleen voor bij jongeren en hoeft deze ook niet per definitie in deze jaren te ontstaan. Elk soort eetstoornis kan zich ook op volwassenleeftijd ontwikkelen en dit is vaker het geval dan vaak wordt gedacht. De meest voorkomende eetstoornis, binge eating disorder, komt zelfs vaker voor onder volwassenen dan onder jongeren!

Bij orthorexia nervosa is iemand obsessief en dwangmatig bezig met gezond eten. Hierbij worden vaak bepaalde voedingscategorieën gemeden. Ander dan bij anorexia nervosa gaat het in eerste instantie niet om het willen afvallen, maar om een grote behoefte om gezond te willen leven. Deze eetstoornis treedt vaak op als onderdeel van een andere eetstoornis.

Het herstellen van het eetpatroon en eventueel ook het gewicht is een onderdeel van de behandeling van een eetstoornis, maar vormt niet de oplossing. Een eetstoornis is vaak een uiting van onderliggende psychische problemen. Het wordt gebruikt als copingmechanisme. Pas wanneer er aan de onderliggende problematiek gewerkt wordt kan er worden gewerkt aan volledig herstel. Aankomen bij bijvoorbeeld anorexia nervosa is dan ook niet per definitie een teken dat het goed met iemand gaat.

Het zou natuurlijk kunnen maar statistisch gezien is die kans niet zo groot. Het is waarschijnlijker dat je wel iemand kent maar het niet weet omdat je een eetstoornis vaak niet aan de buitenkant ziet.

Een eetbuistoornis is heel wat anders dan af en toe te veel eten. Het gaat bij een eetbuistoornis om abnormaal grote hoeveelheden voedsel in een korte tijd, er wordt geen plezier aan beleefd en er is sprake van totaal controleverlies. Mensen gaan door tot ze niet meer kunnen van misselijkheid of tot al het eten op is. De drang is zo groot dat zelfs uit de prullenbak nog wordt gegeten of iemand kan bijvoorbeeld midden in de nacht naar het benzinestation gaan om nog meer te kopen.

Er is sprake van een ruminatiestoornis wanneer iemand voedsel vanuit de maag terug omhoog laat komen in de mond. Het eten wordt dan vervolgens opnieuw gekauwd en doorgeslikt of uitgespuugd. Hierbij kan er geen onderliggende lichamelijke aandoening worden gevonden die het gedrag verklaard. Deze eetstoornis komt met name voor onder (jonge) kinderen, maar kan zich ook voordoen bij volwassenen.

Het is inderdaad zo dat bij anorexia naar schatting 10% van de patiënten overlijdt aan lichamelijke complicaties, maar ook patiënten van andere eetstoornissen kunnen overlijden. Zo komen er relatief veel suïcides voor bij eetstoornispatiënten die de hoop op een succesvol behandeltraject hebben verloren. Daarnaast leiden eetstoornissen tot meer levensbedreigende risico’s dan alleen ondergewicht. Bij boulimia bijvoorbeeld leidt het veelvuldig braken regelmatig tot hartritmestoornissen als gevolg van een elektrolytenstoornis. Eetbuistoornissen geven meestal complicaties op de langere termijn.